Czerwiec 2001. TVP1 emituje "Dramat w trzech aktach" - oparty na twierdzeniach podejrzanych typów serial "dokumentalny" z tezą, że PC brało udział w aferze FOZZ, a bracia Kaczyńscy na to przyzwalali. Przewodnikiem i narratorem jest Grzegorz Nawrocki, o emisji decyduje szef Jedynki Rafał Rastawicki. Reżyser, Witold Krasucki, wkrótce dostanie za film "Hienę Roku" SDP. Prezes PiS wnosi skargę do sądu. Sprawa się wlecze.
Sierpień 2003. "Wiadomości" TVP emitują materiał "informacyjny" Przemysława Orcholskiego o błędzie w oświadczeniu majątkowym prezydenta Warszawy. W pełnym negatywnych ocen materiale brak jednak wzmianki, że podobne błędy popełniło 150 innych polityków. Orcholski, w tymże roku wsławiony też m.in. oskarżeniem ks. Rydzyka, że zakonnik go "pobił" - za materiał o Kaczyńskim dostaje "Hienę Roku" SDP.
Luty 2004. Pod ciężarem afery Rywina (komisja śledcza zakończyła już prace i ślęczy nad raportem) i wobec buntu koalicjanta w KRRT - SLD uznaje, że prezesury Roberta Kwiatkowskiego w TVP dalej się bronić nie da. Rada nadzorcza niespodziewanie za zwycięzcę konkursu uznaje Jana Dworaka. Jeszcze w lutym pracę w TVP tracą Nawrocki, Rastawicki i Orcholski.
Kwiecień 2004. Nowy zarząd TVP jednogłośnie postanawia, że braciom Kaczyńskim należą się przeprosiny za "Dramat...". Jedynka nadaje oświadczenie, iż film "nie spełniał standardów" i "naruszał dobre imię. Prawnicy TVP kończą ugodą wlokącą się od trzech niemal lat sprawę.
Grudzień 2005. Koalicja PiS-LPR-Samoobrona uchwala ustawę likwidującą obecną Krajową Radę RTV ze skutkiem natychmiastowym. Do nowej wybrani zostają wyłącznie przedstawiciele koalicji.
Maj 2006. Wdrożenie operacji "odzyskania TVP". Dworak zostaje odwołany, jego miejsce zajmuje Bronisław Wildstein.
Luty 2007. Wildstein traci stanowisko, kolejnym prezesem TVP zostaje Andrzej Urbański.
Wrzesień 2008. Pojawiają się informnacje, że Urbański proponuje Orcholskiemu program w TVP.
Grudzień 2008. W wyniku buntu przystawek Urbański zostaje zawieszony. Wśród sporów prawnych funkcję p.o. prezesa TVP obejmuje Piotr Farfał.
Czerwiec 2009. W obliczu paraliżu rad nadzorczych TVP i niemal wszystkich spółek PR, wobec groźby wejścia kuratorów rządowych PiS dogaduje się z SLD, na którego stronę wrócił przedstawiciel Samoobrony w TVP. Podzielone zostają stołki w radach, zarządach, a nawet funkcje dyrektorów anten TVP.
Wrzesień 2009. Nowym p.o. prezesa TVP zostaje Bogusław Szwedo. Szefem Dwójki zostaje Rafał Rastawicki. Orcholski i Nawrocki dostają propozycję programu publicystycznego na tematy polityczne.
Listopad 2009. Nowym p.o. prezesa TVP zostaje Tomasz Szatkowski.
Grudzień 2009. Prezesem TVP zostaje Romuald Orzeł.
Luty 2010. Rusza emisja "Punktu widzenia" - producentem Orcholski, prezenterem Nawrocki.
Czerwiec 2010. PO w trzech postaciach (Sejm, Senat i p.o. prezydenta), z pomocą PSL, odrzuca sprawozdanie KRRT za 2009, tym samym dymisjonując Radę. Sejm zaczyna prace nad projektem PO przerywającym rozpoczęte przed rokiem, trzyletnie kadencje rad nadzorczych TVP i spółek PR.
Lipiec 2010. W ostatnim dniu pełnienia obowiązków Bronisław Komorowski desygnuje do nowej KRRT dwóch "prezydenckich" członków: Dworaka i Krzysztofa Lufta. PiS jest oburzone, zapewne słusznie widząc w ostatnich wydarzeniach kolejne kroki ku "odzyskaniu TVP" przez Platformę.
Listopad 2010. Możliwa data "odzyskania TVP" przez PO i prawdopobnej utraty pracy dla trójki niezależnych fachowców: Rastawickiego, Orcholskiego i Nawrockiego. Chyba, że PO uzna, iż mogą się przydać.
Oto wybiórcze oczywiście, bo poprzez pryzmat dwóch "Hien Roku", kalendarium dekady w TVP. Ku pamięci tym, którzy gotowi są wciąż wierzyć, że ktokolwiek na scenie ma czyste ręce i uczciwe intencje wobec mediów publicznych.
